Kontrola stresu szkła jest bardzo ważnym ogniwem w procesie produkcji szkła, a metoda stosowania odpowiedniego obróbki cieplnej w celu kontroli stresu była dobrze znana technikom szkła. Jednak to, jak dokładnie zmierzyć stres szkła, jest nadal jednym z trudnych problemów, które mylą większość producentów i techników szkła, a tradycyjne szacunki empiryczne stały się coraz bardziej nieodpowiednie dla wymagań jakościowych produktów szklanych w dzisiejszym społeczeństwie. Ten artykuł szczegółowo przedstawia powszechnie stosowane metody pomiaru stresu, mając nadzieję, że będą pomocne i oświecające w szklanych fabrykach:
1. Teoretyczne podstawy wykrywania stresu:
1.1 Światło spolaryzowane
Dobrze wiadomo, że światło jest fali elektromagnetycznej, która wibruje w kierunku prostopadłym do kierunku postępu, wibrując na wszystkich wibrujących powierzchniach prostopadłych do kierunku postępu. Jeśli filtr polaryzacyjny, który pozwala tylko przejść przez określony kierunek wibracji przez ścieżkę światła, można uzyskać światło spolaryzowane, określane jako światło spolaryzowane, a sprzęt optyczny wykonany zgodnie z charakterystyką optyczną jest polaryzator (Przeglądarka odkształcenia polariscope).Przeglądarka szczepu Polariscope YYPL03
1.2 dwójłomność
Szkło jest izotropowe i ma ten sam współczynnik załamania we wszystkich kierunkach. Jeśli w szkle występuje naprężenie, właściwości izotropowe są zniszczone, powodując zmianę współczynnika załamania światła, a współczynnik załamania dwóch głównych kierunków naprężenia nie jest już taki sam, to znaczy, co prowadzi do dwójłomności.
1.3 Różnica ścieżki optycznej
Kiedy światło spolaryzowane przechodzi przez stresową szklankę grubości t, wektor światła dzieli się na dwa elementy, które wibrują odpowiednio w kierunkach naprężeń x i y. Jeśli VX i VY są prędkościami odpowiednio dwóch elementów wektorowych, wówczas czas przejścia przez szkło wynosi odpowiednio T/VX i T/VY, a dwa komponenty nie są już synchronizowane, wówczas istnieje różnica ścieżki optycznej δ Δ
Czas po: 31-2023